Ingress

Zoals in augustus al gemeld, speel ik nu al weer een paar maanden Ingress. Een Achterkrant is te kort om alles goed te beschrijven. Vandaar deze poging om alleen mijn ervaringen weer te geven. Het fijne van het spel is dat het niet alleen mijn ervaringen zijn. Je speelt het spel samen met anderen en je helpt elkaar. Of je strijdt tegen elkaar. Dat ligt er natuurlijk aan tot welke partij je behoort. Ik ben een speler van de Enlightened factie. Wij proberen de wereld vooruit te helpen, terwijl de tegenpartij, de Resistance, alles bij het oude wil laten.

Sociaal

Het is een sociaal spel. Je kunt het natuurlijk alleen spelen, maar je hebt de hulp van anderen nodig. Je begint op Level 1, maar wilt natuurlijk zo snel mogelijk groeien. Het nadeel is dat je als Level 1 alleen “gereedschappen” van dat niveau kunt gebruiken. En die krijg je door het “hacken” van “portals” Als je geen hulp krijgt, weet je niet dat er een manier is, “glyphen” om veel meer spullen te krijgen. Dat kun je te weten komen door de handleiding te lezen, maar wie leest tegenwoordig nog handleidingen? Nee, dat leer je doordat je samen met een grotere groep bij een “farm” je voorraad materiaal en materieel aanvult.

Wat je ook veel ziet, zijn bijeenkomsten waar je met een grotere groep jezelf een taak stelt. Je kunt bijvoorbeeld besluiten dat het veel mooier is als alle portals in je wijk van jouw factie zijn. Dat lukt meestal niet alleen. Vaak heb je het juiste materiaal niet in de goede aantallen. Soms is het ook zo dat terwijl je bezig bent, de tegenstander al druk bezig is de portals over te nemen, die je aan het begin van de avond zelf hebt overgenomen.

Het spel dwingt je ook op een andere manier om samen te werken. Je kunt nog zo veel materiaal hebben van niveau 8, het hoogste materiaal niveau, een portal accepteert van één speler maar één level 8 “resonator” Wil je een portal dus zo sterk mogelijk maken, dan moet je met zeven anderen samenwerken. Iets vergelijkbaars geldt voor “shields”. Je kunt in totaal vier schermen over een portal leggen, maar een enkele speler kan er maar twee plaatsen.

Samenwerken

Ik noemde al het dicht leggen van een wijk als voorbeeld voor samenwerking. Doe je dat om een simpele manier, dan levert dat minder punten, “AP’s” op. Je moet de velden op een complexe manier laten overlappen. Ik heb dat onlangs geprobeerd, maar op een gebied van amper één kilometer lang, moet je zeven kilometer lopen om al die velden te leggen. Ook dat is veel slimmer aan te pakken als je met meer mensen aan de slag gaat. Je moet de velden in een bepaalde volgorde aanmaken. Dat betekent vaak heen en weer lopen van het ene portal naar het andere. Als je het met een paar mensen doet, kun je afspreken dat ieder een deel van de portals bezoekt en samen die zeven kilometer aflegt.

Levels

Net als spelers “levels” kunnen hebben, heeft veel materiaal dat ook. Dat heeft voornamelijk betrekking op “resonators” waarmee je een portal van jezelf maakt. Hoe hoger het niveau van de resonators, des te lastiger is het om ze kapot te maken. Daarvoor zijn er ook wapens, “XMP bursters” van verschillende niveaus. Het leuke hiervan is dat je slim moet zijn om het maximale resultaat te behalen. Je kunt natuurlijk een portal met het zwaarste wapen aanvallen, maar dan beschadig je ook de resonators van nabij gelegen vijandelijke portals. Dat is toch geen probleem, denk je als beginneling. Dat is vaak wel het geval, maar je wilt misschien dat andere portal nog wel intact laten. De meest gebruikelijke reden hiervoor is dat je dat portal nog (een paar) keer wilt hacken. Een beschadigd portal heeft een lager niveau en levert bij het hacken dan ook materiaal van een lager niveau op.

Dan kun je wel eerst alle portals in de buurt gaan hacken, maar dan krijg je hetzelfde probleem als bij het dichtleggen van een wijk. Je moet vaak heen en weer om het optimale uit een gebied te halen.

Handleidingen

Tja, handleidingen. Vroeger las iedereen die, want er stond wel belangrijke informatie in. Dat was de tijd toen er nog niet nagedacht werd over de User Interface en helpteksten. Bij IAF hebben we onlangs ons magazijn opgeruimd. Daar kwamen heel wat handleidingen onder het stof vandaan. Kun je je voorstellen dat je eerst een halve meter boeken door moest werken, voordat je wist hoe programma’s als Word werkten?

Naast de dikke boekwerken bevatte de dozen ook altijd stapels diskettes en/of CD-ROM’s. Je kon ongeveer zien hoe oud de software was aan de hand van de bijgeleverde datadragers. We vonden dozen met 5.25” diskettes, de echte floppies, en de modernere 3.5” diskettes. Op een gegeven moment verschenen er steeds meer CD-ROM’s, vaak nog met 3.5” diskettes bijgesloten. Enige tijd nadat de 3.5” diskettes verdwenen, begonnen de DVD’s te verschijnen. Ook eerst in een combinatie van enkele CD-ROM’s en een enkele DVD. Later weer alleen DVD’s.

Gelijke tred hiermee verminderde ook steeds de hoeveelheid papier. Vooral bij DVD’s was het eenvoudig om de handleidingen digitaal mee te leveren. De laatste jaren wordt er niets meer geleverd. Kreeg ik bij Windows 7 nog een doosje met een DVD en een licentie (ja, die worden niet minder of korter), Windows 10 was volledig digitaal. Daar heb ik alleen een mailtje van.

Disclaimer

Dit artikel is eerder gepubliceerd als een officiële Achterkrant voor Internet Access Facilities.