Ongelukjes

*IAF wenst u allen een voorspoedig 2012 en hoopt dat u 2011 veilig heeft afgesloten. Dat was met mij namelijk niet het geval. Het lijkt er op dat de Achterkranten een feuilleton worden. De vorige Achterkrant was een vervolg op die van november. Deze is weer ge7iuml;nspireerd door die van december. Vandaar dan ook de slechts lichte aanpassing aan de titel. Op het moment dat ik deze Achterkrant, nog in 2011, schrijf, staat de teller van het aantal persoonlijke ongelukjes in december op 7.

Defecte ruit

Het begon op 8 december met het parkeren van mijn auto in een parkeergarage in Utrecht. Ik ben gewend om achteruit te parkeren. Maar dit keer ging dat mis. Een uitstekende steun van een ventilatiekanaal raakt net de achterruit en die verbrijzelde vervolgens helemaal.

Dat betekende dus de verzekering bellen en vragen met welke ruitenspecialist ze een contract hadden. Gelukkig was dat Autotaalglas. Daar had ik al goede ervaringen mee opgedaan. Binnen een kwartier nadat ik had gebeld, stond de monteur al bij de auto. En een half uur later had ik een noodruit. En toen had ook al de lokale vestiging in Hengelo al gebeld om een afspraak te maken voor het plaatsen van een nieuwe ruit.

Dat was heel anders dan mijn ervaringen met Carglass. Omdat die altijd adverteren met aan huis repareren had ik die in het verleden een keer gebeld voor een putje in de voorruit. Toen ik een afspraak wilde maken voor 's avonds als Pauline terug was met de auto, kon dat niet. Ze kwamen niet aan huis, terwijl bekend was dat het 's nachts zou vriezen. De volgende morgen bleek het putje dan ook een barst te zijn geworden. Ik ben toen gelijk naar Autotaalglas gegaan en die vervingen de voorruit binnen een uur.

Blokarten

De volgende drie ongelukjes waren op 10 december. Het was het jaarlijkse teambuildinguitje van SURFcert. We gingen die ochtend blokarten op het strand bij de Brouwersdam.

Na een heerlijke stukje rijden langs het strand, kon ik terug lopen. De schoot was namelijk geknapt. En dan heb je niets meer aan je zeil. Na vervanging van de schoot ging ik er weer vandoor. Om kort daarna te keren en voorzichtig terug te rijden. Een wiellager was defect en het wiel leek van de as af te willen lopen.

Het derde ongelukje op die zaterdag was dat de kart omver werd geblazen. Dat maakt gelukkig niet veel uit als je goed in de veiligheidsgordel vast zit. Ik kreeg alleen even een tik van een stang tegen mijn heup.

Karten

Op dinsdag 13 december (nee, geen vrijdag) ging het wat erger mis. Ik was weer uit met SURFcert. Dit keer ter gelegenheid van het 20-jarig bestaan en samen met collega's van GOVcert en KPNcert.

In de eerste heat had ik een lekker langzame kart. Om er in te komen. Maar dat betekende wel dat ik op een gegeven moment dacht dat hij sneller op zou trekken bij een bocht. Niet dus. Met als gevolg dat ik bijna frontaal tegen de banden in die bocht aan vloog. Niks aan de hand. Die banden vangen een klap goed op.

Dat is anders met een stalen vangrail. Daar kreeg ik in de tweede heat mee te maken. Ik kreeg toen een snellere kart. De eerste, en enige, ronde draaide ik in een 15% snellere tijd. Maar vlak na de finishlijn ging ik wat te snel door de bocht en vloog ik er dus ook uit. Met de volle zijkant van de kart tegen de vangrail.

Gevolg: Een kneuzing van een rib rechtsonder in de rug en waarschijnlijk ook een kneuzing van een spier daar in de buurt.

Gelukkig was de baan vlak, dus kon ik voorzichtig naar de pits rijden. Maar de rest van de avond was het constant rustig aan doen. Ik had gehoopt dat het de volgende dag over zou zijn, maar vooral de spier hield me nog een paar dagen op bed.

Vallen (en opstaan)

Op 19 december ging het vervolgens weer mis. Ik wilde even wat afval weggooien, maar ik gleed uit op het gladde terras. Gelukkig niet op mijn gekneusde rib.

Ik ben de volgende dag gewoon naar het werk gegaan, maar na een uurtje ging het al niet meer. Dus naar de dokter deze keer.

Diagnose: Bij de val hebben de twee verticale spieren langs de ruggengraat zich aangespannen om de ruggengraat te beschermen. Ze hebben zich daarna echter niet ontspannen, waardoor er een constante druk op de ruggengraat bleef staan.

Dat betekende dus een paar dagen plat liggen om ze zich te laten ontspannen. Op mijn vraag om spierontspanners reageerde de dokter negatief. Die spieren schijnen niet geforceerd ontspannen te kunnen of mogen worden.

Disclaimer

Dit artikel is eerder gepubliceerd als een officiële Achterkrant voor Internet Access Facilities.