Vertrouwen

Je gaat iedere dag naar het werk met het vertrouwen dat je collega's net zo veel zorg hebben voor het netwerk en de aangesloten computers als jijzelf. En niet alleen de directe collega's in je afdeling, maar ook de beheerders van de faculteiten. En dan komt er een dag dat de ene beheerder ervoor zorgt dat het onderlinge vertrouwen in de andere beheerders, en eigenlijk iedereen waarmee je samenwerkt, wordt versterkt.

Die dag begint, als het ontbijt nog niet eens gereed is, met het snerpende geluid van een pieper. In de eerste melding is nog sprake van brandalarm. "Zal wel vals zijn" denk je, met je gedachte bij die brandmelder die bij iedere weersomslag van slag is. "De gebouwbeheerder opent de deuren voor de brandweer" laat je toch wat meer schrikken. Schoenen en jas aan en dan naar de universiteit. De hoop op vals alarm blijft aanwezig, want ook bij vals alarm is de brandweer regelmatig uit moeten rukken. Pas als de eerste brandweerwagen uit een naburige post je voorbij racet, word je ongerust. Je houdt hem niet bij en als je het terrein nadert, zie je onder de brug door een grijze wolk. Snel even naar de eigen werkplek voor de BHV-uitrusting en dan toch naar het gebouw waar je tot voor kort nog je kantoor had en waar nog steeds alle netwerkapparatuur en centrale computers staan.

De brand lijkt zich te beperken tot het noordelijk deel van de vleugels. Terwijl je de gitzwarte rook uit het ventilatiesysteem ziet kolken hoop je dat de brandweer snel iets kan doen. Maar dan zie je de vlammen hoog uit het dak slaan. Je ziet de vlammen over het dak langzaam maar zeker in de richting van de centrale computerruimte kruipen. En aan de vlammen is te zien dat ook daar het dak het begeeft. Veel tijd om na te denken is er niet. Als BHV-er moet je er eerst voor zorgen dat de omstanders ver genoeg weg blijven. Maar na korte tijd is er belangrijker werk te doen.

Het werk als netwerkbeheerder heeft nu een hoge prioriteit. Hoger dan al het andere. Terwijl verder iedereen in paniek op de universiteit rond lijkt te rennen, wordt er vergaderd, gebeld, geregeld, verschoven, verzonnen. Alles wat maar nodig is om het netwerk zo snel mogelijk weer in de lucht te komen.

We hadden het geluk dat er al enige tijd plannen lagen voor een nieuwe computerruimte en een nieuw glasvezelnetwerk. Beiden waren echter nog lang niet bruikbaar. Het glasvezelnetwerk was opgezet om aangesloten te worden in het brandende gebouw. Dat moest compleet omgegooid worden. De nieuwe ruimte had al wel een computervloer, maar er was nog geen koeling en ook de spanningsvoorziening was nergens te bekennen.

Op dergelijke momenten leer je wat een goede relatie met een leverancier betekent. Woensdag is gebruikt om alle leveranciers e.d. af te bellen om te zien wat er geregeld moest worden. En iedereen moest nu weten dat die spullen niet meer naar het oude gebouw moesten. Leveringen moesten met mij overlegd worden. Oorspronkelijk zou ik die woensdag het plan voor de inrichting van de nieuwe ruimte op papier zetten, maar voorlopig zat het alleen nog maar in mijn hoofd.

Die woensdag zijn we eigenlijk voor het laatst op de normale tijd gestopt met werken. De acties bij de leveranciers waren gestart en het was wachten op de eerste onderdelen. HP leverde die avond al de eerste netwerkapparatuur en ik werd midden in de nacht wakker gebeld omdat de koerier van Cisco met een paar dozen bij het nog lege gebouw stond. Sinds die eerste dag is er eigenlijk geen dag voorbij gegaan zonder dat er wel weer een nieuwe levering kwam. GTI regelde bijvoorbeeld de UPS-systemen, dat op onverklaarbare wijze bijna een maand eerder beschikbaar kwam dan gepland. Je vraagt je dan af wie nu plotseling langer moet wachten.

Het personeel van BAM INTRA smeekte bijna om 's avonds en in het weekend door te mogen werken omdat ze het als hun plicht zagen om het glasvezelnetwerk zo snel mogelijk bruikbaar te krijgen. Als ik aan een willekeurige dag terugdenk, verwondert me nog steeds het grote aantal mensen dat hard aan het werk is om alles draaiende te krijgen en houden.

Maar ook locale bedrijven hebben zich ingezet om de universiteit te ondersteunen. Zo heeft Virtu lange tijd de noodwebsite van de universiteit gehost en de directie van IAF heeft een dag meegedraaid op de universiteit voor het op orde krijgen van het netwerk en de nieuwe systemen.

Ik hoop dat, ondanks dat de brand op de universiteit geen nadelige gevolgen voor IAF heeft gehad, u mij deze gelegenheid gunt om mijn ervaringen, gevoelens en dankzeggingen aan het papier toe te vertrouwen.

Bedankt.

Disclaimer

Dit artikel is eerder gepubliceerd als een officiële Achterkrant voor Internet Access Facilities.