SANE 2000

Vorige maand was in het MECC in Maastricht de tweede SANE-conferentie. SANE staat voor System Administor and Networking en werd georganiseerd door de NLUUG in samenwerking met Stichting NLnet en Usenix.

Persoonlijk vond ik dit eindelijk een conferentie met onderwerpen die mijn interesse konden wekken. Naast een aantal technische zaken werd er ook veel aandacht besteed aan de gedachte achter de producten en de toekomst. Maar dan eens zonder alle marketingpraat. En daarnaast was het verhelderend om nu eindelijk eens de mensen achter de software, waar Internet op draait, te ontmoeten.

Met "software waar Internet op draait" bedoel ik niet de bedrijven die beweren dat zij Internet hebben gemaakt of dat hun software ervoor zorgt dat u gebruik kunt maken van Internet. Nee, het gaat hier om software die, vaak onzichtbaar voor de gebruikers, ervoor zorgt dat u alle diensten zonder problemen kunt gebruiken.

Sendmail

Zo werd mijn eerste dag gevuld door een verhaal van Eric Allman. Hij is de oorspronkelijke schrijver van sendmail. Sendmail is het pakket dat op bijna 80% van de mailservers op Internet draait. Wat begon als een simpel programma om mail uit te wisselen tussen verschillende computers is uitgegroeid tot het defacto mailprogramma op Internet. Dat is mede te danken aan de grote hoeveelheid voorzieningen voor allerlei vreemde mailsystemen, zoals UUCP en zelfs fax-systemen.

Op woensdag hield Eric een verhaal over de toekomst van sendmail. Uitbreidingen die hij aan ziet komen, is bijvoorbeeld de mogelijkheid om berichten versleuteld over Internet te versturen. Maar ook "messagetracking" is iets dat voor de toekomst op de verlanglijst van veel mensen staat. Het is vergelijkbaar met ontvangsbevestigingen e.d., maar dan uitgebreider. Een andere voorziening die binnenkort (beter) geimplementeerd zal worden in sendmail is LDAP-ondersteuning.

LDAP

LDAP wordt door veel mensen gezien als alleen een gids voor e-mail adressen. Maar het is veel meer. Er kunnen veel meer gegevens in opgeslagen worden. Denk hierbij bijvoorbeeld aan links naar webpagina's, PGP public key's enzovoort. De Stichting onderzoekt momenteel de mogelijkheden om een LDAP-dienst aan te bieden aan haar klanten.

BIND

Twee andere voordrachten die ik zeer interessant vond op technisch gebied waren over BIND en Usenet. Bind is voor de nameserverwereld wat sendmail voor de e-mailwereld is. Op de conferentie werd vooral aandacht besteed aan de beveiliging van de gegevens(-overdracht) bij nameservers en (on)mogelijkheden voor het dynamisch updaten van die gegevens in de nameserver. Dat laatste is iets dat naar voren is gebracht door Microsoft als een noodzakelijk iets voor Windows 2000. Tot nu toe heb ik hierover nog geen positive geluiden gehoord. Zelfs niet van de Windows 2000 werkgroep op de Universiteit Twente.

Draadloos netwerk

Op woensdag was er nog een aantrekkelijk verhaal. Dit keer door één van de weinige vrouwen op de conferentie. Barbara Dijker van NeTrack vertelde over de aanleg van een draadloos netwerk in een berggebied in de USA. Dit was vooral interessant om ik al enige tijd leef met het idee om Internet draadloos aan te bieden. Naast de standaard zoektocht naar geschikte apparatuur en leveranciers, ben ik ook aan het inventariseren waar zoiets operationeel gemaakt kan worden.

De techniek is in het algemeen wel voorradig. Met de geschikte spullen is een aansluiting zelfs relatief goedkoop te realiseren. Zeker als het vergeleken wordt met de kosten van vaste verbindingen. In Nederland zullen echter een aantal zaken goed uitgezocht moeten worden op het gebied van regelgeving. Ik hoop u hier in de toekomst meer over te kunnen vertellen.

Een deel van mijn tijd heb ik ook doorgebracht in de "terminalzaal" Dit was een ruimte met een groot aantal X-terminals en een aantal aansluitpunten voor de meegebrachte draagbare systemen. Je kunt natuurlijk niet een conferentie voor systeembeheerders en netwerkbeheerders organiseren zonder adequate mogelijkheden om Internet op te gaan. Jammer genoeg ontbrak het daar regelmatig aan. Het bleek dat het niet mogelijk bleek om meer dan twee ISDN-kanalen in te schakelen. Al die gebruikers werkten dus via een lijn met een maximale snelheid van 128kbps. Door de drukte leverde dat soms reactietijden op van rond de twee minuten. Gelukkig kon je er wel van uit gaan dat alles wat je intikte aan kwam. De kwaliteit van de verbinding was dus wel zeer goed.

Disclaimer

Dit artikel is eerder gepubliceerd als een officiële Achterkrant voor Internet Access Foundation.